به ياد كربلا دل ها غمين است، دلا خون گريه كن، چون اربعين است، بسوز اي دل كه فردا اربعين است، عزاي پور ختم المرسلين است.
سلام بر حسين و اربعينش، سلام بر اربعين و پيروانش، سلام بر اندوه دل آنان كه به سوغات بر مزار كشتگان عشق مي برند، اربعين شهادتت را به سوگ مي نشينيم، ياحسين !
اي جاده هاي پرشيب و نشيب، زيرپاي كاروان رام شويد، اي مركب هاي چمند و چموش، راهوار شويد. اربعين به كربلا بازگشته، بگذاريد كه غبار خستگي با اشك چشمان حسرت زده ديدار شسته شود.
يك اربعين از گستاخي شمشيرها و نيزه ها مي گذرد، يك اربعين از لگدكوب شدن شكوفه هاي زخم، زير سم اسبان ستم مي گذرد.
ورود خاندان مكرم سيدالشهداء (ع) به كربلا در راه بازگشت از شام به مدينه در روز اربعين و الحاق سر مقدس اباعبدالله الحسين (ع) به پيكر مطهرش در آن روز، يكي ديگر از وقايع مهم تاريخ است.
به راستي حادثه عاشورا دلخراش ترين و غمبارترين حادثه اي است كه در طول تاريخ، قلب شيعيان و دوست داران خاندان عصمت و طهارت را جريحه دار كرد و جا داشت تمامي وقايع آن بدون هيچ كم و كاستي در كتب تاريخي نقل شود، اما از آنجا كه هم در زمان وقوع حادثه عاشورا و هم پس از آن شيعيان علي بن ابيطالب (ع) و فرزندان معصومش تحت بيشترين فشارها و آزارها بودند و سخت ترين شكنجه ها و تحريم ها را تحمل مي كردند، هيچگاه امكان ضبط و نقل وقايع غم بار عاشورا و آنچه بر خاندان مكرم سيدالشهداء(ع) گذشت، پديد نيامد.
** اهميت اربعين در دين اسلام
در فرهنگ اسلامي و در معارف عرفاني، عدد چهل (اربعين ) جايگاه خاصي دارد، چله نشيني براي رفع حاجت يا رسيدن به مقامات سلوك و عرفان معروف است.
حفظ كردن چهل حديث، اخلاص چهل صباح، كمال عقل در چهل سالگي، دعا براي چهل مومن، چهل شب چهارشنبه و نظایر بسياري از اين نمونه ها و موارد در فرهنگ ديني وجود دارد.
امام جعفر صادق (ع) امام ششم شیعیان جهان فرمود: به درستي كه آسمان چهل صباح خون بر حسين (ع) گريست و زمين چهل صباح سياهي و آفتاب چهل صباح كسوف و حمره و فرشتگان چهل صباح بر حسين (ع) گريستند.
در فرهنگ عاشورا، اربعين به چهلمين روز شهادت حسين بن علي (ع) گفته مي شودكه مصادف با روز بيستم ماه صفر است و شيعيان مراسم سوگواري آن امام همام را در كشورها و شهرهاي مختلف به ياد عاشوراي حسيني بر پا مي كنند و همراه با دسته هاي سينه زني و عزاداري به تعظيم شعائر ديني مي پردازند.
در اين روز، عاشقان و پيروان آن امام، در رثاي اسرار اربعين به ذكر پرداخته و باران اشكبار چشم خويش را با مظلوميت حسين (ع) و يارانش پيوند مي زنند.
اربعين يادآور ماه محرم است، ماهي كه عدالت در مقابل ظلم و حق در مقابل باطل قيام كرد.
ماهي كه به وسيله سيد مجاهدان و مظلومان اسلام زنده شد و از توطئه عناصر فاسد و رژيم بني اميه كه اسلام را تا لب پرتگاه برده بودند، رهايي بخشيد.
تكريم اين روز و احياي خاطره غمبار عاشورا، رمز تداوم شورعاشورايي در زمان هاي بعد بوده است، چرا که نخستین شكوفه هاي عاشورايي در اربعين شكفته شد، نخستين جوشش هاي چشمه جوشان محبت حسيني در اربعين پديد آمد و مغناطيس پرجاذبه حسيني، نخستين دل ها را در اربعين به سوي خود جذب كرد.
در روايتي نقل است كه پيامبر گرامي اسلام (ص) به فاطمه اطهر(س) فرمود: زنان امت من بر زنان اهل بيت من گريه خواهند كرد و همه ساله دسته به دسته عزاداري خواهند نمود. موقعي كه روز قيامت شود، تو زنان و من مردان را شفاعت خواهم كرد.
پيامبر گرامي ادامه داد: هر كس در عزاي حسينم گريه كند، ما دست او را مي گيريم و وارد بهشت مي كنيم.اي فاطمه، فرداي قيامت هرچشمي گريان است مگر آن چشمي كه در مصيبت حسين (ع) گريه كرده باشد، آن چشم است كه در آن روز به وسيله نعمت بهشتي روشن و خوشحال مي شود.
روزي كه گل آدم و حوا بسرشتند- بر نام حسين بن علي گريه نوشتند- فرمود نبي در صفت گريه كنانش- البته كه آن طايفه از اهل بهشتند
براي اهل زمين، «ملكوت» آسماني است مملو از نور و حيات. براي اهل زمين، آسمان، ماواي نيكان، سراي فرشتگان و مقربان بارگاه حضرت دوست مي باشد، اما «اربعین» چهلمین روز دوری از حسين (ع) است. امام همامی که زمين را آسمان ملكوتيان كرد. آنگونه كه در تيرگي آسمان تنها انوار نور ستارگان به زمين مي رسند، گويي از اين زمين خاكي نيز تنها پاره پاره وجود ثارالله و يارانش به ملكوت نورافشاني مي كنند تا ملكوت نشنيان نيز از حسين (ع) كسب نورانيت كنند.
1394/09/11 - 09:17